Donderdagavond las ik het laatste stukje van Huwelijksgeluk van Tolstoj uit. Of, om eerlijk te zijn, ik ging er diagonaal doorheen want zoveel energie voor dat verhaal had ik niet.
Eigenlijk was het heel erg waar wat niets.dan.vuur diezelfde avond schreef, over dat je je soms afvraagt waar de dagen gebleven zijn. Dat ze gevuld zijn met autoritten en telefoontjes en regelen, regelen, alles moet geregeld worden. Het leven is immers een schaakbord waarop 7 zetten vooruit geschaakt moet worden. Gelukkig herken ik bepaalde stellingen al.
Het volgende boek lag klaar (de Nieuwe Man van Thomas Rosenboom), maar na een hoofdstukje besloot ik dat dit nog wel even mocht blijven liggen. Non-fictie, of iets laagdrempeligs had ik nodig.
Omdat ik geen zin had om te wachten op een nieuwe aflevering van Game of Thrones, besloot ik het boek te kopen. Vijf boekwinkels verder trof ik de pocketeditie in de Stationsbruna. Met een prettig herkenbare pulp-voorkant.
Ondertussen ben ik er achter dat dit eerste boek uit de serie ongeveer overeenkomt met de afleveringen die ik al gezien heb, en dien ik zeker 800 pagina’s te lezen tot ik nieuwe verhaallijn tegenkom. Als ik een beetje doorlees moet het lukken om voor het einde van het seizoen de tv-serie ingehaald te hebben.
Aldus. Als ik hier niet zo veel schrijf, weet u nu hoe het komt.
Geef een reactie