• Reïncarnatie

    Aan de entree hing een luifel. Een eerder leven was zichtbaar – en te versterken.

    ____

  • De mens en de zee

    ____

  • Andermans rituelen

    Onderweg naar Frankrijk maken we een tussenstop in Ieper. Daar bezoeken we ook het dagelijks herinneren van de Eerste Wereldoorlog: het spelen van de Last Post.

    Er is een grote menigte op af gekomen. Veel Britten, ook schoolklassen. Een jongen loopt met een t-shirt van Kid A. Goed album, waarschijnlijk was je niet geboren toen dat uitkwam.

    Veel Britten, want het is ook een monument voor de vermisten van het Gemenebest die in deze regio zijn gesneuveld. Alleen al ruim 50.000 vermisten; laat staan het aantal gesneuvelden met graf.

    Toch is het vooral alsof je bij andermans ceremonie staat te kijken, zonder inlezen is het lastig precies te begrijpen.

    Fediverse Reacties
    No comments on Andermans rituelen

    ____

  • Het plot op de tweede plaats

    Ergens in Miniapolis laat Rob van Essen zijn hoofdpersoon commentaar geven op de detectiveromans die hij graag leest: ‘Een goede politieserie is geen puzzel. Bij een goede serie komt het plot op de tweede plaats, bijna als een noodzakelijk kwaad, zou je kunnen zeggen’. Dat zou je ook kunnen zeggen over dit boek van Rob van Essen. Er zit een plot in, er zit een puzzel in, maar het gaat mij om de sfeer.

    Bij NRC delen ze tegenwoordig gratis e-books uit. De meeste download ik en gooi ze op de digitale stapel. Nu las ik er eens eentje, ook na het succes van Ik kom hier nog op terug.

    We maken kennis met Wildervanck en Scherpenzeel. Wildervanck werkt op het bijkantoor. Op een dag verplaatst het kantoor naar een nieuwe locatie, precies onder zijn appartement. Wildervanck mist zijn dagelijkse fietstochtjes en besluit dan zelf maar even te fietsen voordat de dag begint. Deze tochtjes lopen wat uit de hand: ze worden iedere dag langer. Zijn nieuwe kantoorgenoot Scherpenzeel besluit hem te volgen, ingegeven door mysterieuze briefjes die hij in z’n nieuwe appartement vindt. Parallel aan het verhaal van Wildervanck en Scherpenzeel is er het verhaal van Jonathan en zijn moeder; als daklozen op zoek naar een verleden dat misschien wel en misschien niet bestaat. De twee verhalen raken elkaar meermaals.

    Dat is een samenvatting in één alinea van een complexer verhaal waarin geen mus van het dak valt zonder betekenis. Of zo schijnt het.

    Onder de twee kabbelende verhalen zitten diepere vragen over ergens bijhoren, over overleden ouders en de relatie tussen kinderen en ouders.

    Kabbelende verhalen? Gelukkig ontspoort het verhaal richting het einde.

    Een belangrijk deel van het boek speelt zich af in een naamloze grote Europese stad en er wordt fijn veel ruimte genomen om de stad te beschrijven. Zoals ik al aanhaalde: het plot op de tweede plaats.

    Tegelijkertijd was die vermoeide stad nooit af, ze bleef zich maar inspannen, altijd werd er wel weer iets gesloopt, gebouwd, hersteld, altijd was er wel een verkeersader opgebroken, een bouwplaats afgezet. Wanneer hij met zijn fiets door de ochtendstraten reed, kon hij goedkeurend kijken naar de mannen van de stadsreiniging die met hun kleine voertuigen straten en pleinen schoonspoten, maar het zou pas echt werken als er geen nieuw vuil zou bijkomen, als alles nu eens zou blijven zoals het was. Al jaren wilde Wildervanck dat de stad verdomme eens een keer af zou zijn, klaar, voltooid, af. Als je aan een stad dacht, of iets over een stad las, zag je een statische eenheid voor je, maar dat was schijn, alles was een momentopname, alleen voor de eendagsvlieg was de stad statisch, en dan nog moest-ie niet al te goed om zich heen kijken.

    Fediverse Reacties
    No comments on Het plot op de tweede plaats

    ____

  • Cureren

    Enfin, in datzelfde museum kom je bij de uitgang altijd langs de museumwinkel. R. stelde ooit de museuwinkel leuker te vinden dan het museum, en daar herken ik wel iets in. De museumwinkel heeft mooi uitgespreide hebberigheidjes.

    Er staat deze mooie houder voor kunstkaarten te koop. Ik maak een foto, want dit zou ik zelf ook kunnen maken, met een zaagsnede van 10º op de cirkelzaag en wat afwerking met de freesmachine. Op de lijst met duizend ideeën voor houtbewerking.

    Ook zijn er mooie notitieblokken, alles net zo strak en minimaal vormgegeven als het museum zelf. Alsof je zo iets mee kan nemen van de magie, van de afwijkende, zorgvuldige gecureerde plek die het museum is. Terwijl je diep in je hart ook weet dat er straks buiten gewoon weer de rommelige wereld is, waar troep zich verzameld en slijtage langzaam alles opeet.

    In mijn tas zit al een notitieblok, dit keer uit de upcycle winkel van NS. Ondertussen schrijf ik het grootste deel van mijn notities digitaal. Het kost één tot twee jaar om een boekje vol te schrijven, terwijl het aanbod van mooie boekjes veel groter is. Het minimalisme van digitale notities in Obsidian is mooi, maar soms zou je ook willen dat je zoiets fysiek beet kon pakken

    Buiten de museumwinkel wacht de tram, de hittegolf en gezinnen die bij het buitenzwembad zijn geweest.

    Fediverse Reacties
    No comments on Cureren

    ____

  • Touw

    Een beroemde eerste toepassing van de film, ruim honderd jaar terug, was het vastleggen van rennende paarden. Toen pas, zegt het verhaal, kon men met zekerheid iets zeggen over de manier waarop paarden hun benen bewogen in volle galop. Daarvoor ging het eenvoudig weg te snel voor het menselijk oog om te besluiten of het A of B was.

    Dat idee heb ik ook bij het werk Ladder van Vija Selmins. Een touw, midden in de beweging, vastgelegd. Vallend of juist in de beweging omhoog. Een kunstwerk dat alleen betekenis heeft in de tijd van de screenshot, in de tijd waarin alle datapunten continue vastgeleged kunnen worden. Deze kunstenaar heeft de fysieke wereld van de zwaartekracht bevroren.

    Dit werk was een van de meest in het oog springende werken van kunstenaar Vija Selmins in de overzichtstentoonstelling bij de Fondation Beyeler in Basel. Dit museum is voortgekomen uit een private verzameling en doet denken aan Voorlinden in Wassenaar: een vierkant, ruim opgezet gebouw midden in een landschap. Al zal de inspiratie andersom zijn: dit gebouw is al in de jaren 90 gebouwd.

    De overzichtstentoonstelling biedt een chronologisch perspectief op het werk van Selmins, van midden jaren 60 tot nu. Want de ondertussen 86-jarige kunstenaar is nog steeds actief, blijkt uit een sympathieke afsluitende film waarin twee documentairemakers haar bezoeken in New York en Long Island.

    ____

  • Een industrie

    In Luzern stappen we uit de trein om onze tassen even bij het bagagedepot te brengen. We verwachten kluisjes: grote stalen dingen waarin je met een touchscreen je eigendommen op slot kan laten zetten. Hopelijk op een plek die niet al te onguur aandoet.

    In plaats daarvan zit op de verdieping van het station het klantencentrum van SBB. In een goed gekoelde ruimte vraagt een medewerker waarmee we geholpen kunnen worden en zitten 8 mensen achter ruime balies. Twee medewerkers van het bagagedepot staan al voor ons klaar nog voor we aangekomen zijn bij hun deur. Voordat we Luzern gaan bekijken, zien we dat de SBB hier dus met 8 loketten op een station van een stad met 80.000 inwoners zit. In Utrecht is het 4 loketten, waarvan één voor bus- en streekvervoer. Glimmende brochures en SBB-souvenirs op niveau: de originele design-stationsklok voor 220 Zwitserse Franken, in verschillende formaten. Dit is een industrie, het vervoeren van toeristen over prachtige spoorlijnen met maximaal comfort.

    Je betaalt 15 euro voor bagageservice, maar krijgt dan ook wat.

    In Luzern is een straat gevuld met winkels die alle dure Zwitsere horloges verkopen die je kan bedenken. Het uitzicht op het meer wordt er iets te hard te gelde gemaakt.

    Dit is een industrie, en ik wandel op een industrieterrein, heb ik eerder gedacht nadat we met een kabelbaan omhoog gingen, en wandelden over de alpenweides. Het gras is groen en de rotsen grijs, maar het landschap is ook gevuld met skiliften die zomerpauze houden. Grote hotelblokken wachten op groepen klanten, maar die komen met de sneeuw pas terug.

    Begrijp me niet verkeerd: de onttovering van het berglandschap is maar gedeeltelijk. Er is altijd weer een moment of een vergezicht dat de scepticus doet zwijgen.

    Fediverse Reacties
    No comments on Een industrie

    ____

*****