In een van de hoekjes van het internet wordt maandelijks het Indieweb Carnaval gevierd. De organisator noemt een thema, (onafhankelijke) bloggers schrijven er op los.
Deze maand is meertaligheid het onderwerp. Het internet spreekt Engels en dit weblog Nederlands (op een enkele post na waarvan ik denk dat het zinvol is een vertaalde versie te schrijven). Het gevolg is dat het aantal (potentiële) lezers van dit weblog beperkt is. Spreekwoordelijk anderhalve man en een paardenkop – wat overigens een gezegde is dat mogelijk uit het Frans is geïmporteerd en waar ook discussie is over de aantallen mannen – en daarnaast wel een zeer gewaardeerde anderhalve man en een paardekop is.
Hoe dan ook: waarom geen Engels schrijven op het weblog?
Engels zou hard werken zijn. Nederlandstalig is een speeltuin.
Je vraagt een beeldhouwer ook niet om schilder te worden omdat daar nu eenmaal meer aandacht voor is in het museum.
Het is een filosofische vraag in hoeverre onze gedachten gevormd worden door de taal die we spreken, of denken we die taal? Het antwoord lijkt ja te zijn maar hoe dat nu precies in z’n werk gaat is niet in een paar wetmatigheden te vangen.
Wie dicht bij zichzelf blijft, blijft dus bij eigen taal.
In one of the corners of the internet, the monthly Indieweb Carnival is celebrated. The organizer names a theme, (independent) bloggers start writing.
This month, multilingualism is the topic. The internet speaks English and this blog speaks Dutch (except for a few posts that I think make sense to write a translated version of). As a result, the number of (potential) readers of this blog is limited. Proverbially, one and a half men and a horse’s head – which is a saying that may have been imported from French and where there is also discussion about the number of men – and besides, it is a very appreciated one and a half men and a horse’s head.
So: why not write this blog in English?
Writing in English would be hard work. Dutch is my playground.
You don’t ask a sculptor to become a painter because there is more attention for paintings in the museum.
It is a philosophical question to what extent our thoughts are shaped by the language we speak, or do we think that language? The answer seems to be yes, but how exactly that works cannot be captured in a few laws.
So whoever stays close to themselves, sticks to their own language.
(This should not be read as a pamphlet for nationalism or superiority of your own language. Rather, know your own limitations as a person and let translators do the work of translating important stories).
