• Gute Nacht, Freunde

    Al een dag staat Deep Research and Knowledge Value van Ben Thompson op een tabblad open. In het stuk filosofeert hij over de gevolgen van AI en voortgaande ontwikkelingen op dit gebied. Eenmaal krachtig genoeg kan een LLM alle publiek beschikbare informatie tot zich nemen over een bepaald onderwerp en daarmee meer lezen dan wie dan ook.

    Simon Vestdijk stond bekend als de schrijver die sneller schreef dan God kom lezen. Wel, een LLM kan sneller lezen dan God kan schrijven.

    De ontwikkelingen rondom LLMs vind ik zowel fascinerend als beangstigend. Dat laatste omdat de machtsvraag snel om de hoek komt en het antwoord op de machtsvraag niet automatisch is dat het verstandig is om macht in te perken.

    Grappend zeg ik tegen mijn collega’s dat het prima is als AI mijn baan overneemt, als ik me dan kan richten op yoga, schilderen en fietsen. De vraag is of de checks and balances erop gericht zijn dit voor mij mogelijk te maken, en dan graag ook voor anderen.

    Thompson eindigt zijn beschouwing met de conclusie dat kennis die gepubliceerd is weliswaar eindigt in een LLM, maar kennis waar een LLM niet bij kan dus niet. En dat zou wel eens kunnen leiden naar meer geheimhouding en compartimentisering.

    Dat hebben we dan tenminste nog: geheimen en herinneringen aan andere tijden. Nostalgisch klonk Gute Nacht Freunde door het zwembad en ik vroeg met af hoe lang het terug was dat ik voor het laatst naar het Oog op Morgen luisterde.

    ____

  • Vooruit

    Nog een beeld uit Kasteel de Haar.

    Als ik tijd en zin zou hebben zou ik dit element overzetten naar een tekenprogramma en er een patroon van maken dat ik kon gebruiken in een herziening van de layout van dit weblog.

    Nu even niet.

    ____

  • De kaart van de Haar

    Op een bureau in Kasteel de Haar lag een kaart met een route van Den Haag naar Haarzuilens.

    Getekende route, van Den Haag, via de Rijksstraatwegen, langs de Oude Rijn naar Kasteel de Haar

    Kasteel de Haar ligt net ten westen van Utrecht naast het kleine dorpje Haarzuilens. Het huidige kasteel is het resultaat van de renovatiewoede van baron Étienne van Zuylen van Nyevelt van de Haar en zijn vrouw Hélène de Rothschild. Tussen 1892 en 1912 liet hij dit voorouderlijk kasteel opknappen tot een gebouw dat een mengeling is van middeleeuwse elementen en begin 20e eeuwse luxe. Het is het grootste kasteel van Nederland en een toeristenmagneet in de regio.

    Waarom het nu precies een toeristenmagneet is, wordt me niet helemaal duidelijk. Het is een bijzonder gebouw en aantrekkelijk gepresenteerd, maar het verhaal van Huis Doorn is interessanter. Hier hoor je doorlopend alle talen van Europa. Uit het beleidsplan (via) 2024-2028 haal ik wel dat groei van het aantal bezoekers het doel is om zo onderhoud en verduurzaming van het gebouw te kunnen bekostigen.

    Geschikt voor groothoeklenzen, zo’n kasteel.

    Terug naar de kaart die op tafel lag. De adelijke familie organiseerde menig feestje op haar kasteel, en dan had je een route nodig. Maar wanneer is deze gemaakt? Een korte analyse stelt dat er spoorwegen op de kaart staan, maar nog geen snelwegen waren. Meer precies: op de kaart de Haarlemmermeerspoorlijn tussen Alphen aan den Rijn en Uithoorn getekend is, die tussen 1915 en 1936 gebruikt werd. Ergens tussen die tijd werd de uitnodiging dus verzonden.

    Mooie patronen, het stikt ervan.

    ____

  • Lof op de tiengaatssleutel

    Made in West-Germany zegt een label, en dat vertelt iets over de leeftijd van dit gereedschap. Ook dat het een erfstuk van opa is.

    Tot vandaag kende ik de naam van dit gereedschap niet. Het was vooral een handig instrument om een moer aan te kunnen draaien, of los te kunnen maken.

    Van de week wilde ik een zadel lager zetten op fiets nr 3. Die fiets wordt weinig gebruikt en de moer zat vast.

    ‘Krak’, zei de sleutel. Te veel kracht op de hefboom.

    Dus dan maar een ode schrijven aan dit handige instrument. Dankzij wikipedia ontdek ik de naam van het gereedschap en dankzij de Duitse lemma ook dat het sinds de jaren ‘90 minder gebruikt wordt.

    In het Duits wordt het een ‘botje’ genoemd, naar het hondenbot.

    ____

  • Wir bauen für sie

    Wie wel eens een reis over de Autobahn maakt kent het fenomeen wegwerkzaamheden. Soms tientallen kilometers lang, waarbij de automobilist vermanend wordt toegesproken: wir bauen für sie. Niet zeuren, dit is voor je eigen bestwil, vrij vertaald.

    Op een of andere manier is die slogan bij Rijkswaterstaat niet overgenomen.

    In Nederland ook niet gezien, tot vandaag. Fietsnetwerken zijn geen autosnelwegen maar je moet ergens beginnen.

    Wij bouwen voor u

    ____

  • Langs het internet fietsen

    Helder zonlicht, de hele dag zowaar. De zonnepanelen haalden de beste opbrengst in twee maanden.

    Vanmiddag maakte ik een fietstocht, via het Gooi naar Amsterdam, langs onder meer de landgoederen van ‘s Graveland, het Naardermeer en Muiden.

    Met handschoenen aan maak ik maar een kwart van de foto’s die denkbaar is.

    Station Muiderpoort. Helder zonlicht, retro filter.

    Over verschillende dijken rijd ik Amsterdam binnen. Op het Science Park staan grote datacentra.

    Het internet kan je niet aanraken, maar je kan er wel langs fietsen. Door dit gebouw flitsen de nullen en enen van mij naar u.

    Datacentrum in Amsterdam. Uitsnede van Google Streetview.

    ____

  • Wills Kracht

    In de Schopenhauer-kuur van Irvin D. Yalom, één van de boeken die ik nu lees krijgt de hoofdpersoon in de eerste pagina’s te horen ongeneeslijk kanker te hebben.

    Een patroon? Ik legde kort daarvoor de graphic novel Wills Kracht van Willem Ritstier neer. Een weinig vrolijke vertelling. Willem’s vrouw blijkt borstkanker te hebben en in dit boek wordt verslag gedaan van de jaren die volgen. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. De medische wetenschap reageert met behandelingen, maar weinig met persoonlijke betekenis. Langzaam gaat het achteruit, tot het einde.

    Een snel te lezen boek (grote afbeeldingen, weinig tekst) dat bijblijft.

    ____

*****