• QR

    De volle zondagochtendtrein naar München is zelfs uitgerust met dubbele treinstellen. Ruim duizend mensen, schat ik, onderweg naar het zuiden.

    In de stationshal van Utrecht wordt omgeroepen dat er geen catering aan boord is. Op dat moment staan we al 8 euro af te rekenen voor 2 cappuccino. Aan boord wordt omgeroepen dat de bistro in wagon 26 is.

    Mooie nieuwe trein, comfortabele stoelen.

    Vlak voor Bonn besluit ik eens een koffie te gaan halen. De trein rijdt 200 en ik slinger door de volle wagons. Sommige mensen zitten op de grond. Door vertraging elders zijn ze gedwongen in een volle trein te stappen. Het Duitse spoorwegnet is vooral goed voor wie geen haast heeft.

    Bij de bistro accepteren ze geen pinbetalingen, want geen bereik. Tot zover de hightech nieuwe ICE 3 Neo.

    Zelfs de straatmuzikant die ik donderdag zag heeft een QR code, maar hier werkt dat niet.

    ____

  • Festung

    Ga naar Scheveningen en je ziet militaire schepen voor de kust liggen.

    Neem de tram en zie de enorme hoeveelheid dranghekken die besteld is.

    Alle mogelijke barrières opgeworpen. Geen idee of Den Haag zich nog steeds Wereldstad aan Zee noemt maar het heeft een prijs.

    ____

  • What kind of mix is this?

    Muziek knalt door de speakers als het verkeer vertraagt aan de geluidswal. Even terug reed iemand op een scooter, of welke object zonder kreukelzone dan ook.

    Van de week zag ik op de randweg Breda een Microlino rijden, nog zo’n auto waarvan ik me afvraag hoe je er 90 in durft te rijden. Naast autobesitas lijkt er ook autorexia te bestaan.

    De dag trekt voorbij. Rookgordijnen blijven beter staan in ruimtes waar geen koeling is, waar gespreksdeelnemers uiteindelijk naar buiten gaan om op de parkeerplaats van een flatgebouw te spreken over de voors en tegens van het aanhouden van een persoonlijke voorraad goud omdat je niemand meer vertrouwen kan.

    Geen mens weet hoe het zit maar tussen de titels van Mogwai zitten altijd toepasselijke woorden.

    ____

  • In de trein (75)

    Het schijnt een warme dag te zijn, maar ik spendeer de dag in de cocon van airconditioning. Op het kopstation staat de sprinter klaar en wacht ik op vertrek. Een man komt binnen en roept ‘Wil er iemand een perenijsje?’. Blijkbaar heeft hij een doos gekocht en nog een ijsje over, en het smelt snel met deze temperaturen.

    Niemand reageert, dus ik roep dat ik wel een ijsje wil, en kreeg een Festini van een vreemde.

    Menselijk contact! Avontuur! Een onverwachte gebeurtenis!

    Het past mooi bij het thema van het boek dat die avond in de leesclub wordt besproken. In The Extinction of Experience gaat de Amerikaanse historicus Christine Rosen in op de invloed van de smartphone op onze levens en gewoonten. Want hoe gewend zijn we de afgelopen 20 jaar geraakt om, als we maar een minuut op de trein moeten wachten, direct onze telefoons te pakken om afleiding te zoeken, en zeker niet met een vreemde te praten.

    In haar verhaal gaat het over ervaren. Ervaren van een plek, ervaren van contact met mensen, van de sensitiviteit van een gezichtsuitdrukking. Het ervaren van een fysieke gebeurtenis als schrijven of muziek maken, in tegenstelling tot de digitale variant ervan.

    Dat het zijn op een plek iets anders is als je tegelijkertijd een goede foto moet maken voor je Insta. Rosen haalt veel verschillende voorbeelden en anekdotes aan in een goed gedocumenteerd boek.

    De anekdotische stijl is ook het nadeel van het boek. Het is een waterval van verhalen, zonder dat echt wordt uitgezoomd naar grotere verhalen van bijvoorbeeld filosofen. Het anekdotisch gaat ook wel erg op alles wat hebben ‘verloren’, en niet op wat er ook te winnen valt met technologie. ‘Tem dat beest’, betoogt Arjen van Veelen in NRC. Het thema AI ontbreekt vrijwel helemaal in het boek, net als het machtsvraagstuk rondom Big Tech. Tot slot mis ik relativering. Veel verandert, maar veel gewoonten die veranderen bestonden tweehonderd jaar terug ook nog niet, dus verandering hoort bij alle tijden.

    Anderen schreven vergelijkbare betogen, maar dan aantrekkelijker. Alles bij elkaar een boek met veel interessante losse onderwerpen, maar zonder pakkende verhaallijn.

    En om een meta-opmerking maken: is het lezen van een boek nog dezelfde ervaring als je weet dat je er nog een gesprek over zal voeren en er een stukje over zal schrijven?

    Fediverse Reacties
    1 comment on In de trein (75)

    ____

  • Dagjesmensen

    We maakten een tochtje langs de Linge, per kano en fiets. Voor lunch belanden we bij het Geofort maar met hetzelfde gemak was een van de andere forten uit de Hollandse Waterlinie onze rustplaats geweest. Een aanzienlijk deel van die forten is nu met horeca gevuld.

    1871 heeft wat bouwwoede tot gevolg gehad.

    Ondertussen ligt er ook weer een ruimteclaim van Defensie om de herbewapening van onze tijd te faciliteren.

    Je vraagt je af of over 150 jaar daar weer mensen doorheen fietsen.

    ____

  • Wisselkoers

    Er rolde een bonnetje uit een zak. De enige groentewinkel die open was in Arles op 1 mei 2025 (nationale feestdag in Frankrijk). Een ui, een wortel, doosje pasta.

    Een bonnetje met een wisselkoers er op, zag ik net. Voor de zekerheid staat er nog hoe je om moet rekenen in Franse Francs.

    ____

  • Tijdcapsule

    Enfin, ik ging dus een toegangspas ophalen. Met een foto erop, overgenomen uit mijn paspoort. Die foto is minstens 7 jaar oud. Deze toegangspas weer jaren geldig. In 2030 loop ik straks rond met mijn eigen verleden aan een keycord.

    ____

*****