De OV-fiets van het slot krijgen was eenvoudig. Eerst naar Olympiapark gefietst. Pas als je er bent valt op hoe mooi dat stadion in een landschapspark ligt. De ‘berg’ blijkt overigens uit puin te bestaan, en geen natuurlijk element, dus het is zeker een ‘landschap’. Fascinerend ook het ‘studentendorp’ met studio’s die hutjemutje op elkaar staan.
Er zijn veel auto’s in München. Ze krijgen ook best veel ruimte (2 banen waar je 1 baan zou verwachten, lang niet alijtd duidelijk oversteken voor voetgangers). Maar op andere plekken zijn mooie landtunnels aangelegd als compromis tussen autobereikbaarheid en leefbaarheid.
In het gigantisch park ‘Englische Garten’ ga ik even op een bankje zitten en begin aan het boek van Lieke Marsman: Op een andere planeet kunnen ze me redden. De knalroze cover verkocht het boek aan me toen ik pas bij Donner was. De zon schijnt en het is een prima dag om in een park een boek te lezen.
Mensen zitten in de zon in de bedding van de Isar. Bij een stroomversnelling in het grote park is een man aan het surfen. Althans, hij valt om, klimt uit het water en begint dan opnieuw. Pas op de foto zie ik dat hij geen helm draagt. Er hangen veel bordjes dat dit niet mag en zijn zelfs eerstehulpkoffers aanwezig.
Naast het boek van Lieke Marsman heeft ook de poster van de Jugendstil-tentoonstelling mij overgehaald er op de laatste dag toch nog te gaan kijken. Alle tentoonstellingen die ik hier bezoek ken ik dankzij goede posters op straat. De fotorol op mijn telefoon is mijn aantekingenboekje.
Het is een mooie tentoonstelling die zeker door de audioguide wordt versterkt. Ik fotografeer vooral meubels en moet me binnenkort eens verdiepen in geschiedenis van multiplex, want dat werd al begin 1900 gebruikt.
Bij de tramhalte op de terugweg blijk ik te wachten bij de Leica winkel. Dure camera’s. Als in: 8.000 euro. Zo’n stad is dit.
