Na betaald te hebben alle boeken overgeladen in 2 gele plastic tasjes. Voor deze, door de organisatie aangeboden, tassen is het een ware krachtmeting. De hengsels veranderen onder het gewicht van de boeken in striemende werktuigen voor m’n handen. In tempo sleep ik ze mee naar het station.
Ondertussen nog een Engelsman met kinderwagen uitgelegd waar de bookfair was. Wijzend met een vinger: ‘Straight in that direction. Cross the street, and than that way. And you’ll see all those people with these yellow bags’.
Op het station aangekomen eindelijk m’n gele tasjes neer mogen zetten. Staan in de overvolle trein. De zon en de temperatuur doen weer aan de zomer denken. Vermoeid stilstaan in het wandelpad en oppassen dat je niet omvalt in de rijdende trein. Eigenlijk wil ik even een slok water. De aanblik van haar heupen, zo dichtbij, maakt het broeierig.
Bij het eerst station stroomt de trein leeg. Alles is voorbij, en ik ga zitten op een lege bank.
(wordt vervolgd…)
Geef een reactie