Dit weekend voor het eerst in minstens vijf jaar weer eens boterhamworst op m’n brood gegeten. Ik was eigenlijk een beetje vergeten hoe het smaakte. Vroeger at ik het elke dag, zeker twee boterhammen met boterhamworst. En op een dag komt dan het moment dat je het zat bent. Dat je het een tijdje overslaat. Dat je het eigenlijk nooit meer eet. Dat boterhamworst enkel herinnert aan te vaak en niet meer lekker.
En ik ben blij met mijn herontdekking.
Geef een reactie