I’m not a machinehead
En ik heb een belachelijke studie uitgekozen, dat is waar, dat is waar. En nu een verhaal als een schot van de heup.
Ach, Parijs, stad der duizend dingen en nooit zal je slapen, altijd zal je leven. Daarom is het goed om er niet te vaak te zijn, denk ik. De avond valt als gordijn over de stad, razendsnel en compleet. Nee, ik geloof niet dat een sterke post is geworden. U maakt er maar wat van. U vindt vast wel iets om te reageuren. U bent slim tenslotte. Ik niet. Ik probeer maar wat.
Dubbele slag op de piano.
En dan is het liedje afgelopen. En dat mag niet, het moet altijd doorgaan, voor altijd troosten, verbinden en knopen.
Een avond in de grote stad. En ik heb geen jas aan, het is juli en het is nog warm. Een trui is genoeg, ondanks dat de stad zo noordelijk ligt. De lichten zijn oranje en de metro zoeft braaf z’n rondjes. Ik houd van metro’s. Ze rijden op tijd, ze zijn altijd lekker warm. Ze ruiken naar warme ongezonde, met zware metalen vergiftigde lucht.
Geef een reactie