Het was half negen ’s avonds, nog een heel beschaafde tijd om buiten te fietsen. Toch was er niemand op straat. In de huizen van de mensen flitsten de televisies een blauw licht. Ze keken vast naar Twee voor Twaalf. Dat kwam op televisie, volgens de mediapagina’s van de krant.
Rustig fietste ik, en het was lekker fris buiten. Ik stak een kruispunt over, nogal achteloos. Dat bleek des te meer toen er ineens een auto was die ook het kruispunt over wilde, en wel zo snel mogelijk. Dat het rustig is op straat is nog geen reden om 80 te gaan rijden waar je 50 mag. Maar uw correspondent overleefde ook deze aanslag.
Rustig fietsen wordt sowieso niet zo gewaardeerd in dit land. Eergisteren nog werd ik uitgescholden door een kind van een jaar of twee. Ze zat voorop de fiets bij haar vader. ‘Koe’ riep ze toen ze me inhaalde. En, nee, er was geen weiland in de buurt.
Binnenkort ga ik maar een racefiets kopen. Benieuwd wat ik dan voor avonturen beleef.
Geef een reactie