Man loopt over de straat. Hij draag een geel overhemd en in z’n hand een linnen tasje. Zo’n reclameding. Hoe fout kan een tas zijn? Hij is kalend, maar nog niet zo kalend dat hij helemaal kaal is.
Hij hoest hevig, zijn stem veroorzaakt echo’s tussen de huizen.Moeizaam loopt hij door. Hij bukt en spuwt eens flink in de goot. Dat lucht blijkbaar op – het hoesten stopt.
Voor eventjes tenminste. Hij is nog geen twintig meter verder als de hoest weer toeslaat. Opnieuw heeft hij het moeilijk. Opnieuw spuwt hij. Opnieuw is hij bevrijd. Hij slaat een hoek om, verdwijnt uit het zicht. Maar ik twijfel of hij lang kan genieten van zijn vrijheid.
Geef een reactie