Voor een nieuw paspoort bezocht ik het gemeentehuis of het stadhuis. Wie het verschil kan vertellen krijgt een pluim. Ik meldde me bij een balie, waar een medewerker de tijd en verveling verdreef met het lezen van de Praxis-reclamerfolder. Mijn afspraak werd bevestigd – ik kon plaatsnemen in de grote hal.
Tientallen mensen zaten er te wachten op verschillende bankjes en stoelen in de grote hal. Alleen in het midden van de ruimte was nog een zitplaats. Psychologisch intermezzo: waarom is niemand in het midden gaan zitten? Ik zou het houden op het overzicht en controle in de grote, onbekende en redelijk anonieme ruimte. En die controle is beter te vinden met een muur achter je.
Enfin, ik ging zitten en keek om me heen. Een paar meter verder rende een kind rondjes om een bankje – nooit te vermoeid om te spelen. Twee balies waren open en werkten zich door de rij klanten heen. Het zag er niet echt dynamisch uit. Toen ik als eerste volgende naar de balie werd geroepen – mensen met een afspraak gaan namelijk voor – kon ik de jaloezie van de andere aanwezigen bijna proeven.
En zo kwam het dat de twee medewerkers die ik bij de ingang het gezien met hun sigaretten nog niet klaar waren met hun rookpauze toen ik het gebouw weer verliet.
Geef een reactie