Ik loop naar boven, de marmeren trap op. Op de tweede verdieping kom ik hem tegen. Hij is bereid het proces stop te zetten, mits ik hem een kwartje betaal. Maar ik heb geen kwartje bij me. Ik kijk wat ik bij me heb, misschien kan ik hem omkopen met iets anders. In mijn schort zitten twee mueslirepen, maar dat zal wel niet mogen in verband met zijn dieet. Een afschrift van de Postbank en een verfrommeld papieren zakdoekje zijn ook geen kwartje waard. Hoe kom ik aan een kwartje?
U ziet het, mijn onderbewustzijn is nog steeds niet aan de euro gewend.
Geef een reactie