Vanavond heb ik besloten dat het anders moet. Het roer moet maar eens om, weg met de sleur, op naar een nieuw elan in het leven. Dat heb ik vanavond bedacht. Hoe het moet, is een tweede, maar het besluit is er. Op de een of andere manier neem ik dat soort besluiten altijd ’s avonds. Om twintig over zeven, of een vergelijkbare tijd, gaat het ineens kriebelen. Als andere mensen een slaapje doen na het avondeten, word ik actief. Je voelt het einde van de dag naderen en komt tot de conclusie dat er verandering moet komen. Dat er geen uitstel meer kan zijn. Dat de paar uur die je nog hebt een zinnigere invulling moeten krijgen dan televisie kijken.
En dus heb ik eindelijk opgeruimd, eindelijk die back-ups gemaakt, eindelijk die artikelen gelezen die ik wilde lezen maar waar ik geen tijd voor maakte. En nu vol nieuwe energie. Vier koppen koffie gedronken, misschien heeft dat er ook mee te maken. Hier een stukje schrijven – het is wel vakantie, maar ik neem geen zomerreces. Doorgaan, tot eer en glorie van het vaderland. Ofzoiets
Benieuwd of ik morgenochtend nog steeds zo hyper ben.
Geef een reactie