De nacht eindigt om een minuut voor vier in de ochtend. Toen begon er namelijk een vogel te fluiten. Op dat moment had ik niet bijster veel sympathie voor het beest. Op dat moment had ik namelijk nog niet geslapen.
Ongeveer een keer per jaar overkomt dat me: slapeloosheid. Een nacht lang dat je wel wil slapen, maar dat het momentum van in slaap vallen niet wil komen. Meestal is het in de zomer – nu ook weer. Tegen kwart over drie vond ik het genoeg, en kreeg ik ook honger. Ik heb een kwartier door het huis gedwaald en met bewondering gekeken naar de schaduwen die de straatverlichting maakt. Ik at wat en nam een slok water. En probeerde weer te slapen.
Tegen kwart voor vijf moet het ergens gelukt zijn.
Geef een reactie