Een paar weken geleden nam ik bij een café deze foto. Dat bordje kan vanaf vandaag ook weer de kast in. Opbergen, en pas over een jaar weer de kast. Even als de banier die boven deze pagina wappert – die gaat morgen ook op de schop.
En terwijl de lucht hier z’n best doet om te laten zien hoeveel kleuren grijs er wel niet bestaan, was het vanmiddag zonnig in Parijs. Even wilde ik terug. Terug naar het gevoel van de echte metropool. De warme metrostations, de megalomane gebouwen en de adrenaline van iemand met hoogtevrees die de Eiffeltoren beklimt. Maar ach, nostalgie. Een betrouwbare kracht met een zwakheid: de tunnelvisie het verleden in. Een ander keer maar weer.
Geef een reactie