Ik las de Wetten, van Connie Palmen. En eindelijk had ik weer eens een boek dat me echt ontroerde. Want, wat een dialogen, wat een inzicht. Als een kannibaal ging ik door het boek heen. Na drieenhalf uur was het uit. Eigenlijk zou ik veel meer tijd moeten nemen, om elk detail te overwegen en te bewonderen.
Maar zelfs zo, in de sneltreinvaart die ik nu eenmaal hanteer, was het ongekend. Als een storm vlogen alle ideeen door het hoofd. Als ik ze allemaal had kunnen vangen in aantekeningen had ik alleen al een paar blaadjes aan trefwoorden kunnen hebben. Nu heb ik er een stuk of 10 opgeschreven. Een paar van die 10 zullen hier nog wel belanden. En de komende dagen zullen er nog wel meer van die kwartjes vallen, zeker als ik ga herlezen.
Maar wat een stortvloed. Ik ben er stil van helemaal blij van
Geef een reactie