Vanmiddag om een uur of twee had ik dus zo’n Bossche Bol. Om half vier schreef ik erover. Om half zes dacht ik even dat ik honger had, maar binnen twee minuten wist ik dat het geen honger was, maar misselijkheid. Die Bossche Bol viel een beetje verkeerd.
Een beetje heel erg verkeerd. Om kwart voor zes zat ik bij de toiletpot en vloog het ding er in vlagen uit. Het hele lichaam krampte en had nog meer een doel: die bol eruit. Het zweet stond op de onderarmen en mijn ogen schoten vol tranen. Terwijl ik daar hing, hulpeloos wachtend op de volgende golf maaginhoud, vond ik mezelf een moment heel erg zielig. Even later zat ik wat beduusd op de vloer, te lamgeslagen om op te staan. Ik had het koud. Een t-shirt alleen was niet meer genoeg, vond ik.
Tien minuten later had ik een wollen trui aan.
Geef een reactie