Ondertussen luister ik naar het nieuwe album van R.E.M. Dat is best aardig, al komt het wel uit de categorie meer van hetzelfde. Als u het liedje Leaving New York op de radio heeft gehoord, dan kunt u de rest van het album grofweg invullen. Ondanks dat stempeldoosconcept is het best een prettig album, met mooie liedjes, die meer relief krijgen naarmate je vaker luistert.
Ondertussen hoor ik overal de discussie over de moord op van Gogh. Ik luister en lees en zie alle opiniemakers met hun meningen. De een vind nog meer dan de ander.
Een eigen oordeel vel ik maar met mate. De plotseling bewondering voor het werk van van Gogh bij sommigen verbaasd. Soms lijkt het alsof de Nederlandse samenleving ook haar eigen martelaren nodig heeft; en als dat niet zo is dan neigt de beeldvorming er wel naar. Theo als martelaar voor de vrijheid van meningsuiting. Of als martelaar voor degenen die moslims graag bestempelen als geitenneukers.
Wat ik zie is een samenleving die zoekt naar de juiste formuleringen. Naar de woorden die nuances meebrengen. En die zoektocht zal nog wel even duren.
Ondertussen open ik het omhulsel van mijn mobiele telefoon en verbaas me hoeveel stof er in is gekomen in een half jaar.
Geef een reactie