En dan heb je accenten. Soms zo zwaar dat je bijna ondertiteling zou willen.
En soms zo dat je maar net iets kan onderscheiden wat een accent zou kunnen zijn. Zo hoorde ik iemand spreken die consequent de letter t wegliet.
‘En als je dan zie, …’
‘Hoe dat dan gaa(t),…’
Ik kan het niet thuisbrengen, het weglaten van de de letter t. Zeker omdat de rest klinkt als standaardnederlands. U wel, misschien?
Geef een reactie