Bij de kleine snackbar is het druk voor een donderdagavond. Aan het tafeltje bij het raam zit een groepje jongeren. Geen Lonsdale te zien, overigens. Aan de counter staan twee moeders met een wirwar van kinderen om zich heen. Ik meen dat het er 5 zijn, maar de een na de ander rent naar buiten, met een slush puppy in de hand. Ze verkopen rode en paarse bij de snackbar.
Maar de mooiste figuur zit aan de tafel in naast de vrieskist waar de ijsjes in liggen. De Intellectueel. Hij heeft een getemde woeste haarbos, een bijpassende ronde, houtkleurige bril. Hij eet zijn friet alleen. Dan staat hij op, en langzaam schreid hij naar de afvalbak, om de plastic witte bakjes weg te gooien. Zijn groene jas valt lang om zijn lichaam – McGregor, volgens het labeltje. Hij stapt op de kassa af en rekent af. 1 Patat met, 1 frikandel, 1 kaassoufle en 1 milkshake. De betaling geschiedt met een biljet van tien euro, en hij loopt terug naar het tafeltje om zijn NRC in de bruinlederen tas te stoppen.
U begrijpt, ik moest wachten op mijn bestelling. Toen ik buiten kwam met een zak patat voor 3 personen, stond de intellectueel er nog. Hij was zijn pijp aan het stoppen.
Geef een reactie