Hij was een arbeider. Die bestaan weliswaar niet meer, maar deze man droeg zijn overal met zoveel overtuiging dat er geen betere omschrijving voor hem was. Hij pakte zijn brood uit een tas, en begon het in brokken stukken voor de vogels te gooien.
Er kwam een musje op af, die met wat brokken op probeerde te pikken, maar de meeste kruimels waren te groot. Twee duiven volgden. Een zwerm merels. Een met een klaaglijk piepend jong achter zich aan. Het ging snel. Binnen tien minuten was de straat weer schoongeveegd.
De arbeider keek er niet meer naar om. Die was al lang verder gelopen. Maar voor mij was het leuk vertier terwijl ik eigen boterhammen at.
Geef een reactie