Toch nog eens over die Tour. Ik weet het, voor veel mensen zal het mediabombardement al te veel zijn, maar toch. Wat een monster is het toch. Niet alleen voor de renner, maar ook voor de toeschouwer.
Gemiddeld drie uur live televisie per dag zijn er beschikbaar, en tijdens de bergetappes bijna zes uur. Er waren jaren dat ik gemiddeld wel 2 uur op een dag keek. Ik herinner met een eeuwig durende etappe door de bergen, met een kopgroep van een man of 12. Alle favorieten waren mee, maar Indurain had de boot gemist. Jan Ullrich was 22 en reed als meesterknecht bijna z’n kopman Riis uit de gele trui. Hij was 22 en werd ook toen tweede. Dat was 1996.
Sindsdien zijn er wat kilometers voorbij getrokken op het beeldscherm.
Maar het is een onpraktisch ding, die Tour. Het kost uren om op de hoogte te blijven via de TV. Dit jaar gebruik ik voor het eerst het web regelmatig; als een soort RSS biedt Elja maar liefst 8 verschillende tekst-verslagen aan. Dat is nog eens een oplossing. In plaats van zinloos veel uren te kijken naar een koers die maar niet wel losbarsten, kan er nu nog wat naast gedaan worden. Het monster is onder controle. Voor mij althans, voor anderen duurt het nog een week.
Geef een reactie