Buiten gaat de vuilnisman. Het is tien over elf ’s ochtends als Duco zijn huis verlaat. Hij krukt langzaam naar het winkelcentrum. Maar hij wordt steeds beter in het lopen met zijn gipsen been. Dagelijks klokt hij zijn tijd naar het winkelcentrum.
Vier weken is het nu sinds zijn ongeval. Vanuit huis regelt hij zijn leven; zijn actieradius is beperkt tot een paar honderd meter om zijn huis. Af en toe komt er wel iemand die hem ophaalt, maar niet iedere dag. Gelukkig mag over drie weken het gips van zijn been – dan kan gekeken worden of het herstel voorspoedig loopt. Gelukkig is zijn werk niet zo afhankelijk van locatie. Bugfixes laten zich ook thuis wel doen. Binnenkort installeren ze versie 1.3 bij de klanten. En nog mooier, binnenkort nemen ze hun eerste personeel aan. Het huidige contract met de drukkerij kon gemakkelijk worden aangepast. En er zijn volop ideeen voor de komende versie.
Met een taxi vertrekt Duco. Chris had geen tijd – ze zien elkaar sowieso nauwelijks – om mee te gaan. Hij zegt de straat en de taxi rijdt, onderweg naar de bank. Tijdens de rit staan ze stil bij de lichten en hij ziet oneindig veel fietsers voor de auto gaan. Maar zijn fiets zit er niet tussen. Ze passeren het kruispunt waar hij vier weken geleden overstak. Nu pas valt hem op hoe druk het hier eigenlijk is. Wonderlijk dat hij destijds besloot erover te rennen. Even later is hij bij het gebouw van de bank. Via de rolstoelingang gaat Duco naar binnen.
(wordt vervolgd)
Geef een reactie