Een mooi intermezzo om komkommertijd door te komen, dat is de rol die een feuilleton wel past.
Maar als je hoofdpersoon eenmaal op de wereld staat, moet je ook iets met die hoofdpersoon laten gebeuren. Duco had als onbeschreven blad meer vrijheid dan een normaal mens. Meer vrijheid dan goed voor het verhaal. Dus ben je genoodzaakt stukje bij beetje zijn wereld te scheppen, en hem daarmee de vrijheid te ontnemen. Een proces van horten en stoten, waarbij niet zelden de neiging ontstaan de persoon definitief het zwijgen op te leggen. Ik bedoel: het is zo gemakkelijk om een meteoriet op het hoofd van Duco te gooien.
Vanuit dat perspectief gezien was het lot hem nog gunstig gezien.
Geef een reactie