Wat doet pijn, en telt voor twee

Het is koud als ik op het station sta, helder fris winterweer. Kijkend naar de lucht zie ik wolken uit het oosten komen. Iets dat klopt met de voorspellingen, want dankzij een lagedrukgebied boven Zweden zou de wind uit het oosten komen.

Een oudere vrouw, gekleed in kleurrijke maar wat rommelige kleren loopt langs. De meeste ouderen blinken uit in pastelkleuren, maar deze dame confirmeerde zich niet aan die code. ‘Lekker weertje, meneer’, zei ze toen ze langs liep. ‘Ja’, riep ik terug, ‘lekker fris’. Nadat ze nog wat mensen op het perron had geprobeerd kwam ze naast me staan. ‘Woont u hier in de buurt? En heeft u een fijne Kerst gehad?’ Omdat ik de beroerdste niet ben, vertelde ik iets over de Kerst. Zij greep haar kans en vertelde dat ze met een vriendin naar een maaltijd voor alleenstaanden in de Pelgrimskerk was geweest. Immers, het restaurant in het seniorencentrum was dicht op Eerste Kerstdag. Normaal at ze daar tussen vijf en kwart over zes.

Aan het gedrag van de andere reizigers zag ik dat de trein naderde. Hun onrust is een goede graadmeter voor arriverende treinen. Ik stapte naar links, bewust weg van de oude dame. Als ik had gewild had ik ongetwijfeld nog de hele reis kunnen kletsen, maar ik moest in de trein nog dingen voorbereiden waar ik niet onder uit kon. Bij het instappen kon ik niet anders dan denken aan Spinivs. Ik ken een raadsel over eenzaamheid en dat gaat als volgt: wat doen pijn en telt voor twee?


Comments

6 reacties op “Wat doet pijn, en telt voor twee”

  1. Wat een mooi stukje. En arme mevrouw. Maar ik begrijp het wel. Soms kan het wel en soms kan het niet. Helaas voor haar ๐Ÿ™‚

  2. Spinvis is geweldig. Ik word er zo lekker weemoedig van…

  3. Spinvis heeft wel meer van die rake oneliners. Ik kan er geen genoeg van krijgen.

  4. Erik de Jong is wonderlijk,

    “binnenkort begin ik aan mijn eerste boek. In de spiegel neem ik soms alvast de pose aan voor de foto op de achterkant”

    heerlijk!

  5. Hmm, wordt toch eens tijd, dat ik me ga verdiepen in Spinvis. Mooi schrijfsel!

  6. ontroerend
    en ook, de hele kleine moeite die het is om even een praatje te maken
    in kersttermen
    een lichtje te zijn

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *