Soms stelt het lichaam je wel aan wat praktische beperkingen. Zo ben ik verkouden. Derhalve loopt het snot de halve dag mijn neus uit. (Excuus voor de wat plastische beschrijving, maar anders komt het niet goed met dit verhaal).
Vanavond stond ik op om mijn neus te snuiten. Dit omdat ik mij bij voorkeur even afkeer van mijn medemens als ik mijn neus snuit. Een erg prettig gezicht zal het immers niet zijn, om naar mijn snuitende gezicht te kijken. Hoewel ik daar nog nooit een foto van heb gezien, dus misschien is het een experiment waard.
Maar toen ik stond, bleek het iets anders te zijn dat uit mijn rechterneusgat droop. Bloed, namelijk. Ik had een bloedneus. Nu ben ik niet doodgebloed, anders zat ik hier niet, maar het stelde me wel voor een dilemma. Aan de ene kant mag ik niet te hard snuiten om niet weer te gaan bloeden, aan de stroomt de snot nog steeds uit het andere neusgat. Misschien moet ik maar een emmertje omhangen.
Geef een reactie