Treinen vervoeren mensen. En kranten. Kranten met puzzels, maar zonder ingevulde oplossing. Toch wel zielig, dat zo’n puzzel zo op de wereld is gekomen, enkel om bij het oud papier gegooid te worden en nooit op moeilijkheid getoetst wordt. Er zitten mensen genoeg in de trein die ertoe in staat zouden moeten zijn. Een man met een Bono-bril, die een appeltjesgeur verspreidt. Een jongen met een Geenstijl-petje, die in alles beantwoord aan het stereotype beeld dat je van een Geenstijl-fan hebt. Een meisje dat een bakje kipfilet meedraagt in haar zwarte handschoenen. Een de vrouw die meewarig kijkt naar een pak Optimel Chocolade, maar verder niet onsympathiek lijkt. De meute vouwfietsende forensen. Allemaal zouden ze in staat moeten zijn deze puzzel op te lossen – zo moeilijk zijn die puzzels niet. Maar niemand doet het. Deze puzzel gaat roemloos naar de recycling, ben ik bang. Een monument, dat is wat nodig is, een monument voor de niet-ingevulde treinpuzzel.
In de trein (29)
โ
Commentaar
2 reacties op “In de trein (29)”
-
De uitdaging is juist om de puzzel op te lossen zonder iets op te schrijven. Hersengymnastiek noemt men dat… ๐
-
hehe, de geenstijl fan; een apart soort subcultuur inderdaad! Types van ja, hoe moet je het uitleggen…
Backlinks
Geen verwijzing.
Geef een reactie