placht de werkelijkheid zich uit te vlakken
de dagen licht heuvelend
extreem lichtblauwe luchten
toefjes westendwind tegen je wang aan galloperend
de slapte van de tijd
je latent ontbreken
een raadsel als de anti-materie
cumulatief besta ik weliswaar,
maar ik voel nog geen regen.
Geef een reactie