Het is even voor zeven uur. Er loopt een konijn op het grasveld. Er zij vogels, van die zwarte, die prullenbakken leegplunderen. Of hoe valt anders te verklaren dat elke ochtend elke prullenbak omgekeerd lijkt. Mijn enige stoplicht op de route staat op rood. Ik negeer het, want op dit uur ben ik de enige gebruiker van de stad.
Bijna dan. Er staan een paar verhuizers te lummelen voor een winkelpand. Er zijn enkele fietsers. Een paar automobilisten, maar dat zijn geen mensen zolang ze zich opsluiten in die blikken dozen. Er staat een man onder het gele bordje van de halte. De man van de ijssalon opent zijn winkel, die heet naar een plek in Italie.
Het is een stad der werkenden. Maar geen arbeidersparadijs, want ze moeten wel allemaal om 6 uur opstaan.
Geef een reactie