Opnieuw was er een mug, vannacht. Op mijn voeten ligt het bewijs dat getuigt tegen dat beest. Een onduidelijke herinnering aan jeuk, dat ook, op een tijdstip dat nacht heet, maar niet nader definieerbaar is. Mijn nachtelijk geheugen is als een pan soep. Soms komt er iets bovendrijven, maar het heeft nog zelden de originele vorm.
’s Ochtends is alle hopeloos. Buiten onweert het, en aan het plafond is geen spoor te bekennen van de bloedrover. Gecombineerd met het feit dat ik geen tijd heb om op jacht te gaan, zorgt dit er voor dat het insect rustig kan uitslapen en komende nacht weer vers bloed kan komen halen.
Heilloos, deze strategie. Tijd voor verandering van aanpak. Know thy enemy, schreef Sun Tzu reeds. Wellicht een waardevol idee. Ik heb alleen wat moeite om me de belevingswereld van een mug in te beelden. Tot die tijd zal ik jeuk hebben.
Geef een reactie