Twee weken geleden probeerde ik het een keer op zondagochtend. Dat heb je dan van horen zeggen, die zondagochtend, dat zie je in Duitse krimi’s en op weblogs en in lifestylemagazines. Wat meer mensen doen hoef je niet per se ook te doen, maar het zou best eens kunnen dat een grote groep mensen gelijk heeft.
Ik pakte mijn schoenen en liep. Na een minuut al niet meer lekker, maar een beetje fysiek voelen dat je leeft kan geen kwaad. Wat ze zeggen klopte. Massa’s volk op de been. Fietsers, wandelaars, lopers, zelfs skeeleraars. Mensen die het vast allemaal heel leuk hadden. Maar mijn benen wilden niet veel verder dan een halve training, en op twee derde gaf ik op. Sindsdien ben ik weer terug bij de avond. De straten zijn stil, met enkel een paar hondenbezitters en de jeugd van de Evangelische kerk die voor het gebouw staat te roken. Nauwelijks andere lopers.
En ik vraag me af wat het fysieke verschil is tussen de ochtend en de avond; waarom de avond zoveel gemakkelijker is dan de ochtend.
Geef een reactie