Een man. Zijn vrouw vertrok. Definitief, ontdekte hij op een avond. Hij pakte zijn auto en reed rond. Stapte uit toen hij aan de rand van het park komen. Vlakbij reden de auto’s naar de snelweg. Zittend op zijn auto zag hij de bomen en de autolichten. Hij schreeuwde. En schreeuwde. Tegen bomen en koplampen en lucht en de wereld. Een hardloper zag hem. Hoorde hem. En schreef hem op.
Parkrand
—
Commentaar
3 reacties op “Parkrand”
-
Wat mooi, en wat een eenzaamheid.
gelukkig werd hij gezien, gehoord en geschreven. -
Lijkt me wel enorm bevrijdend eigenlijk, om alles eruit te schreeuwen.
-
Ik denk dat die man het goede deed.
Backlinks
Geen verwijzing.
Geef een reactie