Eetstoornis

De maatschappelijk betrokken consument staat voor het schap in de supermarkt. Hij wikt en hij weegt, want wat zal hij wokken vanavond? Er liggen producten in het schap, biologische producten en fair trade producten. De keuze is of het milieu vol bestrijdingsmiddelen en alle dieren zielig, of heel Afrika dood van de honger. De verantwoording van de gehele wereld rust op zijn schouders, zodanig dat zelfs Atlas er een hernia van zou krijgen. Al dat getob wordt hem teveel, de wereld tolt om hem heen, dat komt ook omdat hij uit besluiteloosheid al dagen niet meer heeft gegeten en hij valt flauw. Later wordt hij wakker, en kijkt hij in de blauwe ogen van een toegesnelde verpleegster. Ze geeft hem een paar suikerklontjes en wat water. ‘Alstublieft meneer, dan komt u weer een beetje bij.’ Gedwee eet de maatschappelijk betrokken consument een paar klontjes suiker en drinkt een paar slokjes water. Hij komt weer een beetje bij en krabbelt weer op. ‘Ha, dank u, dat is aardig van u. Maar wat heeft u me zojuist eigenlijk gegeven? Waar kwam die suiker vandaan, hoe is die eigenlijk geproduceerd?’