Voor het stoplicht staan is niet bepaald mijn favoriete bezigheid. Vooral als je op het idee dat je vooral met z’n allen op elkaar staat te wachten, een idee dat ik toch elke dag wel een keer heb. Dan kan je als fietser fanatiek op dat knopje gaan drukken, maar ja, daar kom je ook geen steek verder mee omdat die dingen nooit luisteren, misschien 1 op de 10 keer, maar je wil toch een hogere winkans dan bij de Staatsloterij, want het knopje van het stoplicht hoeft geen Staatsloterijshow te organiseren om haar kansen te verdelen; nee, het knopje van het stoplicht doet dat volgens de rechtvaardige wetten van de verkeerskunde, waar overigens vooral stilstand belangrijk is, en u weet: stilstand is achteruitgang.
Sommige oversteekplaatsen zijn uitgerust met detectielussen, van die zwarte strepen in de weg. Ik zet mijn voorband op een van de lussen en beweeg een paar keer heen en weer, in de ijdele hoop het ding te kunnen foppen. (En ik ben niet de enige gek op de planeet die dit probeert, ik heb het andere mensen ook wel eens zien doen). Het werkt niet hoor, maar het lijkt toch zo mooi om op een dag te kunnen zeggen dat als uw machtige voorband het wil, staat gans het wegverkeer stil.
Geef een reactie