Toen ik het Willemspark binnenreed en zag hoe mooi en statig het daar allemaal was vond ik dat best een leuke werkomgeving. Bij het Vredespaleis stap ik uit de tram. Twee minuten later sluit ik aan in de rij die al voor de deur van het consulaat staat. Een mannetje voor de deur rijdt weg met donkerblauwe BMW, Corps Diplomatique, en komt even later terug op een degelijk grijszwart herenrijwiel. Misschien is het nog wel spannend ook, bij zo’n consulaat werken. Geheime mensen vervoeren en spionage en nog wat dingen uit films waarin de held op het einde altijd het meisje krijgt.
Na tien minuten gaan de rolluiken open. Krakend, alsof het nog uit Sovjettijden komt. Iets dat niet onwaarschijnlijk is. De binnenkant evenzo. Zeil op de vloer, in een houtstructuur. Een dame achter het loket neemt de papieren in en ik kan weer gaan. Er zal eerst op mijn persoon gestudeerd moeten worden. Morgen ga ik nog een keer, en dan meteen door voor de volgende ambassade.
Geef een reactie