Vrouwen zijn raadselachtige wezens. Ik zit op een muurtje op de rechteroever, het is half acht en ik maak een paar plaatjes van de stad aan de andere kant van het water. Aan deze kant loopt een bescheiden promenade, en direct aan de rivier een wandelpad. Er gaan hardlopers langs. Je zou een studie moeten maken van loopstijlen.
Maar dat misschien een andere keer. Voor me stapt een dame van de fiets, gaat op het muurtje zitten en kijkt naar het niks in het bijzonder. Later loopt ze naar het restaurant dat verderop zit. Een rendez-vous of een bezoek aan het toilet? Wat het mooiste verhaal oplevert, zou ik zeggen. Teruggekomen stapte ze op de fiets, maar voor ze dat doet, rolt ze de rechterbroekspijp van de spijkerbroek omhoog. Alleen dat (de linkerbroekspijp blijft gewoon zitten). Ondertussen is het twee weken geleden. Ik snap het nog steeds niet.
Geef een reactie