De pub was er een zoals je die overal tegenkomt. Rotterdam or anywhere, Liverpool or Rome. Een Britse pub en bij binnenkomst speelden ze jaren ’60 muziek. Beatles en de Stones, en nog wat van dat spul. Fijn, en wij kozen een tafel en bestelden.
(Intermezzo. Gesprekken over het leven en onzin en alles wat daar tussen in zit).
Na enige tijd ging de muziek harder. En enige tijd later nog harder. Mijn tafelgenote opperde dat dat tot doel heeft om mensen sneller te laten drinken. Immers, wie elkaar niet meer verstaat, gaat sneller drinken, en een leeg glas moet aangevuld worden. Hier had het een averechts effect. De barkeeper had namelijk niet alleen de muziek harder gezet, maar ook voor hardere muziek gekozen. Hij koos voor the best of death metal 2004. Enfin, wij schreeuwden nog een tijdje tegen elkaar terwijl alle andere gasten vertrokken, totdat het glas leeg was. Het tijdstip waarop de laatste bezoekers die avond de pub verlieten was opmerkelijk vroeg.
Geef een reactie