Om tien over drie stap ik uit op een aangeharkt bedrijventerrein. In de verte zie ik ze staan, op slagorde met hun vlaggen zichtbaar in de wind. De autobedrijven op een rijtje. Gewoon doorlopen tot je bij de juist bent, kijk, daar staat ‘ie al klaar. Binnen doe ik wat papierwerk en een kopje thee voor de vorm.
Op de terugweg voeg ik net voor de bus in op de rotonde. Dag bus, rijd maar lekker verder zonder mij! Op de snelweg komt de Intercity voorbij op het naastgelegen spoor – die mag 130, ik maar 120. Het einde van een tijdperk, het begin van een nieuw. Nou ja, in de trein zal ik nog wel eens komen, maar ik hoop dat nu met gerust hart alle laatste bussen kan missen.
Geef een reactie