Eigenlijk had dit stukje een foto moeten zijn, maar ik was niet alert genoeg. Schrijvende dan maar? Kruipt u even in mijn hoofd, in mijn ogen, en als u dat niet plezierig lijkt mag u ook naast mij komen zitten. Er is immers plaats genoeg in de trein waar ik zit met een flesje water en een fijn riedeltje techno hippiemuziek. Comfortabel & warm.
Zoef. Vluchtig snelt de trein door West-Brabant. Er toont zich een weg door bruin en vochtig akkerland. Aan de einder staat een rij bomen, al weet ik niet of het ijle populieren zijn. Het is landschap is leeg. Ver weg staat de factorij van de cooperatie, van dichtbij ongetwijfeld een betonnen moloch, maar van zover slechts een betonnen molochje. Als je goed kijkt zie je de fakkel van de Moerdijk.
De weg ligt iets boven het maaiveld. Dan, zonder aanwijsbare reden, een flitspaal langs de weg. Dat en verder niets, de weg en het landschap gaan ongestoord verder. Het had een foto kunnen zijn. Flitspaal in landschap.
Geef een reactie