Het grote waarom (2)

Waarom kreeg ik een handje kleingeld van een mevrouw om aan de accordeonist te geven?

Razzi suggereert dat de vorige keer dat ze geld aan die man gaf, hij zijn mond op de hare drukte, en dat ze nu wel eens wilde zien of hij dat bij mij ook deed. Misschien was dat het geval; de accordeonist heeft in ieder geval geen aanstalten daar toe gemaakt.

Speculeren, toch het bijna leukste wat er is. Ik veronderstel toch minstens dat ik nu schakeltje ben geworden in een omvangrijk witwasmachine. Of dat ik mee heb gewerkt in een actie van de Mossad. Het geven van dit geldbedrag bestaande uit deze serie muntjes is het signaal geweest voor het in werking zetten van een grote operatie, waarover over dertig jaar een spannende film op tv komt. Als wij dan nog bestaan, want dat hangt natuurlijk wel samen met het welslagen van deze geheime operatie.

Of deze vrouw had in de afgelopen jaren reeds kapitalen naar de accordeonist gebracht, omdat het haar aan lager wal geraakt broer was. Maar omdat ze het weerzien met haar broer niet aankon en ze bang was dat de muzikant haar zou gaan herkennen, had ze er voor gekozen om aan argeloze reizigers te vragen om haar geld af te geven.


Comments

4 reacties op “Het grote waarom (2)”

  1. dan zou de veronderstelling
    ook iets kunnen zeggen over
    de interne mening van de reageerder?

    dieptespiegologie.

  2. maarten avatar

    @karin: ehm. ik geloof dat ik niet helemaal begrijp wat je bedoelt…

  3. Razzi denkt aan een kus, jij aan de mossad. Of dat iets over jullie zegt…

    Speculeren is prachtig. Wat het ook was, ik denk dat jij in het verhaal een mooie rol speelt als de goedhartige voorbijganger.

  4. @maarten:

    ah, dit bedoelde ik
    voor de tekst ervoor.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *