Als we ons verzamelen in de lobby bij de receptie staat een televisie aan met de Olympische Spelen. De waterpolovrouwen scoren 7-5 tegen Amerika. Het ziet er spannend uit. Ik moet me inhouden om niet te gaan supporteren. Het derde deel van de wedstrijd is afgelopen, en, kijk, ze zijn nog niet klaar. Zou er nog een vierde deel komen? Ik maak een grapje over mijn verwaterde kennis van de spelregels van het waterpolo.
Na het overleg rijden we gezamenlijk naar de andere partij, twee kilometer verderop. Pendeldiplomatie kan een letterlijk begrip zijn. Ook daar melden we ons aan de balie. We krijgen opzichtige bezoekerspasjes die je om je nek kan hangen.
Pas als ik al weer vijftig kilometer op de terugweg ben herinner ik me het waterpolo. Ik zou kunnen overwegen de radio aan te zetten om te horen hoe het afgelopen is. Mijn betrokkenheid bij waterpolo blijkt toch te beperkt te zijn. Pas thuis kijk ik in samenvatting een stukje wedstrijd. Waarna ik van mening was dat de Spelen toch een stukje verdienden.
Geef een reactie