Op aanraden van Rosalie luister ik naar de 10e symfonie van Mahler (link 1, 2) en ik kan er geen touw aan vastknopen. Voor noch achter, doel noch richting, er is geen lijn in te ontdekken, het lijkt er wel op of die Mahler maar wat stukjes achter elkaar heeft geplakt die hij leuk vond.
Een sampler dus. Zoals Girl Talk tegenwoordig doet, maar dan 100 jaar geleden. De definitieve onthulling van Mahler als sampler, inclusief hoe, waarom en gebruikte software, laat ik over aan zijn volgend biograaf, maar weest u vast gewaarschuwd.
Geef een reactie