Het was een toevallige ontmoeting, zoals ze in Midden-Aarde zeggen. Dat is een Tolkien-citaat, maar ik kon zo spoedig niet vinden waar de precies stond en hoe exact dat citaat is. Het begon in ieder geval met een toevallige ontmoeting. In plaats van rechts had ik links gekozen op de rotonde om op die manier binnendoor naar de snelweg te rijden en bij de oprit een lifter tegen te komen.
Een verhaal in ruil voor een lift, die ruil wil ik wel aan. Een uur later zat ik weer alleen in de auto en besefte ik weer eens hoeveel werelden er zijn. Linda was op weg naar haar vriend, die ernstig ziek was, en waarmee ze samen een vakantiehuisje van een oom bewoonde. Een huisje met magnetron en centrale verwarming, zo heel anders dan de woonwagen bij het gekraakte boerderijtje waar ze zelf woonde. Met zonnepaneeltjes en zelfgebouwde windmolens. In een woongroep. Dat had ik ook kunnen worden, later als ik groot was. Liftend het land door steken. Her en der wat centen verdienen met het aanleggen van diep ecologische landschapstuinen.
Misschien. Dat had gekund. Ik trok op. De telefoon ging weer.
Geef een reactie