Het is een zonnige, maar niet al te warme zondag, Zuid-Frankrijk, Noord-Italie, vooruit, het Balatonmeer. Voor een lichte lunch – een postmoderne salade met enkel lokaal verbouwde ingrediënten zit u op het terras, op een plein, provinciestadje, uw lief aan uw zijde. De zoete verdoving van wederzijdse rust. Aan de overkant van het plein zet een muziekgroepje zich neer. Contrabas, twee blazers en een accordeonist. Een paar moeders roepen hun kinderen tot zich. Dáár niet voetballen, liever hier. Het orkestje speelt enige tijd.
Later vraagt u zich af wie dat waren. Ze waren toch beduidend beter dan een dweilorkestje.
Geef een reactie