—
Bij zus hielp ik afwassen. Of nee het was de tafel dekken want ze heeft een machine. In ieder geval, ik aanschouwde de bestekla. En zag dat het niet klopt. Het was niet vorken-lepels-messen, maar vorken-messen-lepels.
Dat is niet zoals ik gewend ben, niet zoals ik van huis uit geleerd heb en altijd heb gebruikt met afdrogen.
Nu zou ik daaruit de volgende vraag kunnen afleiden: is de indeling van de besteklade een aspect dat men, van kindsbeen af, met de paplepel ingegoten krijgt?
Ik zou eerlijk gezegd niet meer precies weten hoe het bij moeders thuis was, volgens mij anders dan wat ik nu heb. Ik weet wel dat je aan een nieuwe volgorde kunt wennen — het kost alleen wat tijd. Net zoals wanneer het bestek ineens aan de andere kant van de gootsteen ligt, la-technisch.
Hier is het overigens lepels – vorken – messen.
Hier messen, vorken, lepels.
Bij mij is het lepel – vork – mes. Bij mijn ouders in de ‘sjieke’ bestekla was het vork- lepel – mes volgens mij, maar de keukenla was ook lepel – vork – mes. Gezien ik mijn bestek beschouw als ‘niet-sjiek’ zou je dus wel kunnen zeggen dat ik hun patroon heb overgenomen.
Ik heb geen idee hoe het er bij mijn ouders vroeger bij lag. Tijdens mijn studentenhuizentijd lag alles door elkaar. Bij mij is het (even kijken) vorken-lepels-messen. Maar dat is puur toevallig ooit zo komen te liggen.
Bij mij thuis moet je al blij zijn als je een vork kunt vinden! (dus nee; geen systeem.)
Geef een reactie