Zoals u hiervoor kon lezen bezocht ik Stockholm. Het deed me regelmatig terugdenken aan het kort daarvoor gelezen Lelystad van Joris van Casteren. Van Casteren gaat in op zijn jeugd in Lelystad en de ontwikkeling van de stad in diezelfde periode. Een interessant portret dat, hoewel soms erg zwart-wit, een mooie serie tijdsbeelden geeft. Met name zijn schets van de jaren ’70, en de eksperimenten om de nieuwe vrije mens te laten leven in Lelystad, zijn een eeuwigheid weg van het met hekken, beveiligingscodes en camera’s gevulde Nederland.
In Zweden, zo scheen het me toe, was toch meer overgebleven van het vertrouwen in de mens uit de jaren ’70. Niet dat ik met een bezoek van minder dan 100 uur veel recht van spreken heb, maar toch.
Nu ik toch boeken aan het bespreken ben, nog twee leesbare titels:
Vrouwkje Tuinman – Grote Acht: Vrouwkje Tuinman doet waar ze goed in is: van kleine stukjes een groot verhaal maken. De details zijn onomwonden.
Philp Roth – Indignation: op de terminal had ik keuze uit vier planken Engelstalig. Dat is best een brede keuze. Eindelijk ben ik aan Philip Roth begonnen. Een van de vele schrijvers die in mijn hoofd zitten, die ik eigenlijk eens zou moeten lezen, om te weten of ze terecht in mijn hoofd zitten of dat ik ze beter vergeet. Of wellicht verwar ik Philip met Joseph Roth, bedenk ik achteraf. Deze schrijven kan ik in ieder geval beter wel onthouden. Indignation is een verhaal dat loopt als trein, waarbij de nauwelijks verholen spanningen vanaf pagina 1 op de hoofdpersoon afstormen.
Geef een reactie