Na het nagerecht, maar nog voor de koffie komt de serveerster met een extraatje van de zaak. In een mooi lang glaasje, citroen-sorbetijs met wodka. Leuk spul. Aangezien er toch al een goede bodem ligt van tonijn, pasta en vegetarische lasagne denk je ‘ach, het zal wel mee vallen met die hoeveelheid wodka’. Er volgt koffie en de conclusie dat deze stad zichzelf niet zo’n minderwaardigheidscomplex aan moet praten.
We rijden de stad uit. Babbelend over vanavond om daarna naar de snelweg te gaan, en daarna een half uurtje op cruise control naar huis te rijden. Maar op de uitvalsweg staan ineens gele hesjes. Ik rem af, zet de versnelling in z’n vrij en denk meteen aan het extraatje van de zaak. Ik voel er weliswaar niks van maar er zat toch een beste hoeveelheid wodka in en je zal zien dat zo’n apparaat daar net op aan slaat. Langzaam rolt de auto uit. Maar ik krijg geen stopteken. Ik plaats de versnelling weer in z’n drie en met een diepe grom trekt de auto weer op. Naar de ring. Naar huis.
Geef een reactie