Sinterklaas was van mening dat ik kaarsen moest hebben. Dus kreeg ik kaarsen van de goedheiligman, afkomstig van een Zweeds woonwarenhuis. En wat moet je anders met kaarsen dan ze maar opfikken? (Nou?)

Dus stak ik er een in de hens en na verloop van tijd, de avond liep ten einde, blies ik ‘m weer uit. En toen bedacht ik: het fijnste aan kaarsen is de geur als je ze weer uitblaast. Dus eigenlijk zou ik een kaars aan moeten steken, vijf minuten moeten laten branden en dan weer uit moeten blazen. En dat dan een hele avond lang. Gelukkig dat ik dan word, om helemaal high van te worden. Dit experiment wacht nog op uitvoering, maar het klinkt als een gouden vondst.


Comments

3 reacties op “Kaarsen”

  1. Mmmh, is die paraffine waar kaarsen van gemaakt worden niet petrochemische rotzooi, en ademt u na het doven niet puur slechte toxinen in?

    [En nee, ik begrijp al die vrouwen niet, die gezellig met waxinelichtjes de lucht in vergiftigen].

  2. Ha gelukkig IJsbrand red mijn gezondheid!

  3. Er schuilt een heuse romanticus in je!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *