Op een afstand van tien meter ontwaarde ik de stand. Weer een energiemaatschappij. Twee weken terug heb ik tien minuten aan een ijskoude deuropening gestaan om een verkoper van E.On af te poeieren. Toen ik achteraf wat uitspraken van de verkoper ging controleren bleken zijn feiten ook maar uit de lucht gegrepen. En hij verkocht niet louter windenergie.
De liberalisering van de energiemarkt heeft een hausse aan marketingcampagnes te weeg gebracht. Over de effectiviteit kan je je twijfels hebben: als je Frans Bauer en Maurice de Hond inhuurt om je product aan de man te brengen, ben ik vooral niet geneigd over te stappen.
Terwijl ik naar de supermarkt onderweg was, stonden ze dus weer te verkopen. Die mensen bot afkappen kan ik ook wel, maar goed, dan krijg je weer van die SIRE-reclames over onbeschoft gedrag richting medeburgers. Deze dame vroeg waarom ik nog steeds bij die dure energiemaatschappij zat. Waar ik het vandaan haalde, weet ik niet meer, maar ik had mijn antwoord elders als suggestie gehoord. ‘Ik betaal graag meer’ riep ik terug. ‘Dan kan ik niks voor u betekenen’, zei ze terug.
Kijk. De rationele verwachting dat de calculerende burger wel het goedkoopste zal willen afslachten door iets volslagen idioots te roepen is werkende tactiek om die verkopers met een mond vol tanden te laten staan. Volgende keer vraag ik of ik een pompoen bij ze kan kopen.
Geef een reactie