Terug naar de binnenstad, waar twee auto’s in parkeergarages staan te wachten. Maar hoe? Op de heenweg had ik een lokale gids bij me, die met een spervuur van links, rechts en bij de rotonde de vierde afslag mij op de juist plek wist te krijgen.
Maar terug is een ander verhaal. K. en H. zijn hier ook niet zo bekend. Ik bedien de pook als een speeltje. 1. 2. 3. 2.
Negentiende eeuwse wijken die bedoeld zijn voor wie ze gewend is te doorkruisen, per fiets of per stoomtram. Er zijn afzettingen, riolen liggen open. Weer een omleiding. Een staalkaart van buurten trekt aan ons voorbij. Ergens moet een manier zijn om het spoor over te komen, maar achter de huizen links van ons ligt alleen maar de geluidswal die dicht tegen de huizen aangebouwd is.
De toeristische route, noemt men dat eufemistisch.
Als ik later op Google Maps kijkt blijkt dat ik maar een afslag had gemist om in een redelijk rechte lijn te kunnen rijden.
Geef een reactie