Het is zo’n ochtend. Naamloos als vele. Het onderscheidend vermogen voor ochtenden is beperkt.
De ring zit vol auto’s. Ze spoelen als kuddedieren naar hun bestemming. Vier banen asfalt vooruit, op de stroom mee.
Als eb en vloed gaan en komen de auto’s. ’s Ochtends in. ’s Avonds eruit. Het is weer zo’n ochtend.
Op de kant, in het gras, op de plek waar je niet mag staan, staat een man in een pak, met een rode stropdas. Hij kijkt en ziet de massa voorbij trekken.
Wie hij is, de herder van de kudde of gewoon een verdwaalde wandelaar, zal ik vermoedelijk nooit weten.
Geef een reactie