[Gebruikers van feedreaders / rss – klik even door naar de website, want alleen daar is dit stukje leesbaar]
Poëzie. Tijd voor een open deur: daar is geen droog brood mee te verdienen, zo bleek uit de opkomst. We deden nog net geen voorstelrondje. Dat was ook niet nodig, want iedereen kende elkaar toch al.
Vrienden en familie en een paar passanten.
Bij gratie van suggestie bestaat het toch, het vermoeden dat een selectie van woorden iets nieuws betekent. De stiftgedichten zijn lichtvoetig, leesbaar, je hoeft er geen studie van mythologie voor te maken. Een spelletje, maar met een snufje zout.
Het lijkt me een geschikt cadeautje voor taligen.
En het zou passend voor op weblogs moeten zijn. Kort. To the point. Hit and run. Kick and rush. (hoe valt dat te vertalen?) Toch zijn er zoveel dichters niet op weblogs. Gedachten die ik krabbel op een visitekaartje na een bezoek aan de presentatie van de bundel. Voor het overige: Amsterdam is vol toeristen.
Geef een reactie