Zaterdagmiddag. Een loopje zonder veel ambitie. De zon schijnt uitbundig en de wind waait in de rug. Om de zuid heen, om de bomen te zien ontluiken in bloesem.
Een man op een fiets haalt mij langzaam in. Waarom zou je sneller willen? Een fraaie lentedag en gewoon een beetje kijken naar de roeiers op het kanaal.
Tegen de tijd dat we de brug op gaan heeft hij een voorsprong van een meter op tien. Dan blijkt het toch wel meer te zijn dan een zeer ontspannen ritje.
Hij staat geparkeerd is een van mijn favoriete uitdrukkingen van commentatoren bij de beklimming van de Ventoux. Slingerend over het fietspad kruipt de man naar boven. Achter de struiken verdwijnt snel de man met de hamer, op zoek naar andere slachtoffers.
Geef een reactie